بیتی بداهه

 

 

          این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز    قند   است 

 

 

 

                 درمانده  شدم  بسکه  دلم  می بازم 

 

                                                          او   می رود و  من  پی  دل  می تازم 

 

 

                                           تا  بار دگر         خدا نگهدار               منصور