این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز  قند   است 

                ز آن  دمی  رفته ز بر  در پی  یک تسکینم 

                                                    مرغ  زیبای سحر   کو   دل  روشن  بینم ؟ 

                            تا  دگر  مرغ  سحر             خدا  نگهدار            منصور