این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است چشم تنها در غم یارت به تنهایی ببار تا ببینی تلخی بی بودنش در روزگار بیتی از غزل ( رنج تو رنج من است ) آنکه فکرش متاثر نشود از دگر آدم مشمار چه غم و درد و پریشانی و یا رنج و ملال تا دگر بار و مرغ سحری دگر خدا نگهدار منصور |