این   واژه ی    زیبای    سخن     بیش   ز   قند   است 

            مرغ  سحری  از  من  و   هم   دربدری  گفت 

                                                   بر شاخ  غم  آمد  همه  از بی  بصری  گفت  

                                       تا  بار  دگر   خدا  نگهدار               منصور