این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز    قند   است 

              مهرت  از دل  نرود  ز آنکه  دلم  جای تو  شد 

                                                 چشمم  از   روز  ازل    جــایگه  پای  تو  شد 

                                         تا   دیداری  دگر   خدا  نگهدار            منصور