بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

           این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش   ز    قند  است 

 

 

 

 

 

            هر جا  سخن  از  نام  تو و   نام  گل  افتاد 

 

                                                        نام گل زیبا   ز  رخت    رفته   چه   بر  باد 

 

 

 

 

 

                         تا   سرایشی  دگر   خدا   نگهدار                      منصور