بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

           این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز   قند   است 

 

 

 

 

 

              صحبت  از  یار   مرا   جز  که    پریشانی   نیست 

 

                                              گوئی   آن  لب  به  لبم  طالع  و  پیشانی  نیست 

 

 

 

 

 

                             دل   زیبای  شما      شاد  بادا                     منصور