این  واژه ی   زیبای  سخن    بیش   ز  قند  است 

           آن   چنانم   کز او     پریشانم 

                                                               چه   کنم   بر  امید  جــــانانم 

           حالتی   دارم    از  قیامت  او 

                                                               قامتش   می کشد   بفرمانم 

           به  قفا  می کنم  نگه  هر دم 

                                                               تا  ببینم   چه  می رود  جانم 

           گر چه  سر بر هوای او  بکشم 

                                                               سر از او  هم   همی گریبانم 

           من به  سختی و او به آسانی 

                                                            می کشد  می رسد  بلب جانم 

           هر که  دارد  به ملک  پادشهی 

                                                            مفتخر هستم  اوست  سلطانم 

           و ر طلب او  کند  به نزد  حریم 

                                                             سگ  نباشم  که سر بدستانم 

           شور منصوری ار زمن  برخاست 

                                                              بسکه   افتاده   در  پی  جانم 

           عشق او  را  نه  لب  تواند گفت 

                                                            جان کشد مسلخش که قربانم 

             به  نقل  از  اسمان  شعر  و غزل  در  بلاگفا        خدا  نگهدار                       منصور