دو بیت از غزل ( خال پای یار ) این غزل هفت بیت است

 

 

          این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش   ز    قند   است 

 

 

 

            من بوســه  نخواهم  ز  لــبت  یار    خدا را 

 

                                                     مهلت  بده  تا  بوسه  زنم  آن کف    پا   را 

 

 

           خالی کف  پا  داری  و   منصور    بر  آنست 

 

                                                    تا   بوســـه  زند   بر   کف   آن   پای  نگـارا 

 

 

                        تا  دگر  سرایش   دل  زیبا پسند  شما   شاد  بادا               منصور