بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

          این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش   ز    قند   است 

 

 

 

 

          آنچه  دیدم  من  از  آن  روی  خوش و  رب  ودود  

 

                                           یادم  آمد  که  نموده  است  چه خلقت به وجود 

 

 

 

                                      تا  دگر  بار    خدا   نگهدار                    منصور