بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

             این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز     قند  است 

 

 

 

               عمری   به  گذر  باید   تا  پخته  شود    خامی 

 

                                                   عمرم  شده  بر  هجرت  آنهم  چه  به بد نامی 

 

 

 

 

                                     تا  دگر  بار      خدا     نگهدار                          منصور