این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش   ز   قند   است 

           مرغی که   اسیرست  در آن  دام  مرنجان 

                                                            شاید که بود بلبل و  یا  مرغ  خوش  الحان 

           وز  آن    خم   ابروت  بسی  غمزه  بدیدم 

                                                             یک   بار   دگر   ناز   بکن   تا   ببری  جان 

                                 تا   د یگر   د یدار    خدا   نگهدار                                                    منصور