بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

 

            این   واژه ی  زیبای   سخن   بیش  ز     قند  است 

 

 

 

 

                 بوی  عود  و    زخمه ی  زیبای  عود 

 

                                                              یاد  یار   دلنشــــــین   فـــکرم  ربود 

 

 

 

                                      تا  دگر  بار   خدا   نگهدار                                منصور