این  واژه ی   زیبای   سخن      بیش  ز    قند   است 

            هر چه کردم  با تو  من  رمزی  ز راز 

                                                             باز و   دل  گفتا    منم   رازی   دراز  

            کس  ندیده   راز  و  یا  رمزی  ز دل 

                                                              جز که آهی را کشد  گاهی  ز  دل 

           و آنکه  دل را می برد هر دم  ز  یاد 

                                                               به  که  یاد دل   کند  آن هم   زیاد 

           بار   دیگر   گر  کنم     روزی  نماز 

                                                                با  سر  زلفت  کنم   راز  و    نیاز  

          هر  که  بشنیده  دمی  آواز  دل 

                                                                  همره  دل  می کشد  آوا  ز دل 

          در زمستان بانگ مستان گر بلند 

                                                                  یا ز  مستان دل بشد اندر کمند  

          یا ز یاران  هم دلی پر شور شد 

                                                                  همدلی   آوازه ی  منصور  شد  

                                تا  دگر  سرایش   خدا  نگهدار                          منصور