این   واژه ی   زیبای  سخن     بیش  ز   قند   است 

            زلف  چلیپای  یار   کرده  دلم  بی قرار 

                                                          بوی خوش زلف او  همچو گل  نو  بهار 

                              تا   دگر   بار    خدا   نگهـــــدار                              منصور