این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
همانگونه که بشما عزیزان قول داده بودم
نوبت به ابیاتی از مناجاتی در مثنوی رسید
بار الـــها آنچنان کن حال ما
با تو باشد دمبدم آمــــال ما
ماه قرآن آمدی با ذکر دوست
کاین همه لطف و کرامت زآن اوست
رحمتش بی منتها نامش کریم
صاحب ذکر و صــراط مستقیم
نام زیبایش رحیمست و ندیم
خوش بر آنکس بر درش گشته مقیم
گردش لیل و نهار و ماه و سال
دائما هی می زند شو بر وصال
گر چه منصورم ولی ناصر توئی
ای زبان از شکر او قاصر توئی
تا دگر دیدار خدا نگهدار منصور