غزلی بمناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان

 

 

            این  واژه ی   زیبای  سخن     بیش  ز  قند   است 

 

 

 

                       غزلی است  بمناسبت  فرا رسیدن  ماه  مبارک  رمضان 

 

 

                              به  نقل  از  آسمان  شعر  و غزل  در  بلاگفا  

 

                             که  امید است  طاعات  و عبادات همگی  ما 

 

 

                               از  روی   خلوص    نیت  و  صفای  باطن  

 

                     باشد  نه  خدای  نخواسته  جهت  خود  نمایی    و  ریا 

 

 

 

          رهـــنمـــایا    ره  نمـــایم    تا   روم   راه  تو    باز 

 

                                               طاعت  این  کی  باشد  و  من  به  کنم ترک  نماز 

 

 

 

         خود  فریبی  تا  به کی  دیگر فریبی  تا به  چند ؟ 

 

                                                  من  نخواهم   این  چنین   راه  تو  و   راز  و  نیاز 

 

  

         دل به پیش دیگران دارم که دستم  سوی توست 

 

                                                  و ین  خیالم  جای  دیگر  روی  من شد  بر حجاز 

 

 

 

         بهتر این سجاده  را رو بر  خیال  افتد  به  پیش 

 

                                                    سفره ی دل  بر دگر این سفره  نامش جا نماز 

   

 

         اشکی  از چشمی بیاید    د ر  کنار  یک  پیاز 

 

                                                     با   صفــاتر   می نماید    تا  ریا   بر   جا نماز 

 

 

 

         وی  کریما  منعما   منصور  اگر شد  بر  گناه 

  

                                                     دست حاجت بر تو دارد ای  غفور  چاره  ساز 

 

 

 

          دوستان  عزیزم  کامنتها را  در انتهای  صفحه بخوانید مناجاتنامه متعاقبا تقدیم حضورتان خواهد شد 

 

         این   غزل     سیزده  بیت   است  .   حتما     در    دعاهایتان       یادی           از  منصور    بکنید 

 

         یادمان باشد ماه  مبارک سالی  یک ماه  است  اگر  این  ماه  او را  نخوانیم  سالی  به  آه  میگذرد 

 

           دوستدار     و   ارادتمند    همگی   شما   عزیزان                       منصور