این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
کس ندیدم که چنین عشوه کند با یارش
جان فدای قدم و نرگس مردم دارش
دل غریب است بسی در پی آن یار فتاد
او نداند که دلم گشته بسی بیمارش
چو هزار آید و آواز بر آرد به بهار
بلبل آن به که شود برده و خدمتکارش
و انکه دارد گذری بر سر منصور به ناز
مرده را زنده کند از قدم و رفتارش
این غزل نه بیت است تا دیگر دیدار بخت یار خدا نگهدار منصور
سلامی دگر بار به شما دوستان عزیز و گرامی
بعلت مسدود شدن بلاگفا از این پس اشعار و غزلیات منصور را
در این وبسایت خواهید خواند
ارادتمند و دوست دار همگی شما
منصور