بیتی مثنوی

 

 

 

            این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز    قند   است 

 

 

 

 

              هر  چه  کردم  با  خودم  کردم  چنین 

 

                                                           مـــــار  خوشـــــرنگی  درون   آستین 

 

 

 

                      دل  زیبای  شما  تا  دگر  سرایش  شاد بادا                          منصور