این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
خنــــده ی تلخ من از کودکی ام آمد یاد
گریه شیرین چه بکردم به کنارش فریاد
ای خدایا تو ز منصور کنون خنده بگیر
شهــــد آن گریه بیاور که بگردم آباد
دل زیبای شما مدام آباد باد منصور