این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

                         و  اینک  غزلی  فی البداهه  برای  شما  عزیزان  همراه 

                 من  آن  جامم  که  بی  می  گر  شکستم 

                                                         سکوتم    را    مبین    بس    ناله  هستم 

                 از    آن  روزی        بدیدم    روی     ماهت 

                                                           صنم   دیدم     که    اکنون    بت  پرستم 

                چو  شمعم  نی  که  شب روزم  بسوزم 

                                                           مگر  من   غیر  تو    دل  بر   که  بستم ؟ 

                 من  و  منصور    اگر    بی    در  کجاییم 

                                                            ولی  این را  بدان    دلبسته     هستم   

                      این        غزل   تقدیم     به        عاشقانی   که     همیشه     دلبسته ی     یارند  

                      تا  دیگر    دیدار    دادار  بی  یار  نگهدارتان  باد      نظرات  انتهای  صفحه     منصور