این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است  

             هر که  گفتا  که  صدای  دهل  از دور  خوش است 

                                         خلوت  انس  مــــرا  ناله ی  تنبـــــور خوش  است 

             می کشم   ناله ز دل  همره   سازم  شب  و  روز 

                                          گهگهی  ترک و گهی ناله چه  با شور خوش است 

              گر  چه  دستـــم  نرسد   تا  ز  لبت   گیرم   کــام

                                          لب  شیرین  تو هم   با  دل  پر  شور  خوش است 

              ناله ها   گر چه    شنیدم   ز دل و  عشق و ز مهر 

                                          بر  شنیدن  ز دل  غمکــش   منــصور خوش است 

                           این  غزل  هم     همچون    غزلهای    فی البداهه    پس  از سرایش 

                               ابیاتی  به  آن   اضافه  خواهد   گردید . شاد باشید       منصور