این  واژه ی   زیبای  سخن    بیش  ز  قند   است  

            دل دیـــــوانه  ندانم  ز  چه  دیــــوانه ی  توست 

                                            سرم از اینهمه غم  مانده به  افسانه ی توست 

           دیشب  از عشق  تو  من  تا  بسحر  نالــــــیدم 

                                             کار جان  و   دل من  ناله  به  ویرانه ی  توست

           هر که رفت از نظرم در دل  و سر جایش نیست 

                                            تو  برفتی  ز  نظر  دل   به  ابد  خانه ی  توست 

           آتشین  عشقــی  اگر   کس  نتــواند  فهـــمید 

                                             دل  منصور  ولی  عاشق و مستانه ی  توست  

                 این  غزل  ده  بیت  است    تا دگر  دیدار  لب  زیبای شما  خندان  بادا      منصور