این   واژه ی  زیبای   سخن  بیش  ز  قند  است 

               آن  چنانم  کز    او    پریشانم 

                                                             چه  کنم   بر     امید   جانانم 

              حالتی  دارم     از  قیامت  او 

                                                               قامتش  می کشد به فرمانم 

              به  قفا  میکنم  نگه    هر دم 

                                                               تا  ببینم  چه  می رود  جانم 

              گرچه سر بر هوای  او  بکشم 

                                                               سر  از او  هم  همی گریبانم 

              من بسختی و  او به آسانی 

                                                                 میکشد میرسد  بلب  جانم 

              هر که دارد   بملک پادشهی 

                                                              مفتخر هستم اوست سلطانم 

               ور طلب او کند  به   نزد حریم 

                                                                سگ نباشم که سر بدستانم 

                شور منصوری ار ز من برخاست 

                                                                 بسکه   افتاده   در پی  جانم 

               عشق او را نه لب تواند  گفت 

                                                               جان کشد مسلخش که قربانم  

                  نظرات  انتهای  صفحه    تا دیگر  دیدار  بخت  یار خدا  نگهدار                               منصور