تک بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

             این  واژه ی  زیبای  سخن     بیش  ز قند  است  

 

 

 

            مردم  از  هجر  و نشد  روی  نگارم  به  کنار 

 

                                                   تو  بیا  ای  گل  زیبا    غم ام   از دل    بردار 

 

 

 

 

                                             تا  دگر  دیدار   خدا  نگهدار                منصور