فی البداهه

 

 

 

               این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش   ز قند  است 

 

 

 

                       ای  که  داری  میل دل  بر  می    فروش 

 

                                                    بر  طواف  سنگ  و  گل بی خود  مکوش 

 

 

                      دستی  از  در مانده   گر  گیری   ز  مهر 

 

                                                     آید  از  حق  هم   ندای       نوش  نوش 

 

 

                                    تا   دگر   سروده    خدا  نگهدار     منصور