این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ای که داری میل دل بر می فروش
بر طواف سنگ و گل بی خود مکوش
دستی از در مانده گر گیری ز مهر
آید از حق هم ندای نوش نوش
تا دگر سروده خدا نگهدار منصور