این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
در این پست برای شما عزیزان غزلی فی البداهه می سرایم
دلم از درد فراقش به عذابست هنوز
گوئیا بخت من از عشق بخوابست هنوز
چشمم افتاد برویش که چو ماهیست تمام
گوش من حلقه بگوشش چه غلامست هنوز
ور نظر کردن او ره بحرامست و خطا
دل من بر سر این کار حرامست هنوز
تیغ اگر گردن منصور زند یار مدام
گردن اماده ی آن تیغ و مقامست هنوز
شاد باشید و مدام کامروا . نظرات انتهای صفحه . منصور