این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                دلم از دست  دغل  مرده و بس  غمگین است   

                                   صبرم   از سبز  قدی   ساز  بد  آهنگین  است   

                داغ  فرزند چه  گویم  که  بسی  سنگین است   

                                  حلقه  دیدم  که  به  حلقوم  دغل  رنگین است    

                دستم  آمد   که  کشم   صندلی  از  پای  دغل  

                                   گفتم این کار  نه من  بر چو  منی  ننگین است

                  این  غزل  هشت  بیت  است   نام غزل (( گذشت و عفو ))       منصور