مطلع غزل ( پناه و گناه )

              این   واژه ی  زیبای  سخن  بیش ز قند  است 

 

 

                     ما   را  نبود  جز در  خمخانه  پناهی 

 

                                                             آنجا که  نه  تزویر بود نی که گناهی 

 

 

                             این غزل  شش بیت  است                             تا  دیگر  دیدار خدا  نگهدار       منصور