این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است شعر نو بداهه نفخه ی باد بهاری من آن باد بهارانم به بارانم زمین را زیر و رو سازم گل زیبای دشت و لاله ها را پر ز بو سازم من آن باد بهارانم که بارانم دلیل زندگی باشد تنور لاله را اندر نفیرم جلوه ی تابندگی باشد من آن باد بهارانم که سوسن را زبانی تازه می بخشم زمان را لطفی از خویشم فزون اندازه می بخشم تا دگر بار دل زیبایتان شاد باد منصور |