این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است چنان ز عشق تو مستم که هوش رفته ز دستم ز هر که جز تو بریدم ز هر چه جز تو گسستم ملامــت آنچــه شنیدم ملاحـــت آنچــه بدیدم اثر نشد به دلم آن ز این چـــه باده پرستم شریعـــــتم نپذیرد کــــه مست بر تو نمـــــازم خیال مست بر آن شد که دامنت شده دستم این غزل بداهه شش بیت گردید منصور |