این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است   

                  یک سر مو  حلقه ی  داری  شده   

                                                          رهزن  من  چشم  خماری  شده   

                 پای من  از  رفتن  بر ســـــوی  او   

                                                          لنگ تر  از   پای   شکـاری  شده   

                 دل  نکشد   بار  غمش  در  کـنار   

                                                           من  چه بگویم  که چه باری شده  

                 و آنچه  خلــــیده به  دل  زار  من   

                                                            سخت تر از  تیر  چه خاری  شده  

                 گـــریه  ز  منصور  امــــانش  برید  

                                                             بارش  آن   ابر  بهـــــاری  شده    

                                امیدوارم  بدون  ایراد  باشد  زیرا   همراه  با سرایش   روی  کیبرد  امد

                               نام  این  غزل  هم  باشد   باران  بهاری                   منصور