این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

                   دل  شوریده ام   امشب   به  هوائی  دگرست 

                                              بیخود  از  خود  شدم  و  فکر  خدائی  دگرست 

                  نه   بدنبال  دو  چشمش    نه که    اغاز  نیاز 

                                                نه که یارم  نه که جامم  نه که جائی دگرست 

                  نه که عشقی  نه که  مهری نه که شوری نه سرور 

                                                 نه که ماهی  نه که اهی  نه وفائی  دگرست 

                  نه کتابی  نه که تابی نه که خوابی نه که راه 

                                                  نه  امیدی  نه نویدی   نه  صفائی   دگرست 

                  بسکه بر شرک  شدم  گشته دلم  مشرک  محض 

                                                    بازم  این بار   دلم    فکر  خدائی   دگرست 

                   گرچه  منصور   به  دنبال   هوائی   دگرست 

                                                    دل  او   در  پی  یک  راه و  بهائی   دگرست 

                        این  غزل  ده  بیت  است   شاد باشید  خدا  نکهدار   منصور