بیتی از غزل ( دوخته لب )

     این واژه ی زیبای سخن بیش ز قنداست  

 

 

                                   با  بیتی  از  غزل  ( دوخته لب ) 

 

 

 

                لب دوخته ام  بسکه  ز هجر و  غم  دل  سوخته ام  

 

                                        سوزی  ز غمت  بر دل  و  جانم  که  چه   اندوخته ام  

 

 

                 تا  دگر  دیدار    شاد   باشید  و    کامروا                                    منصور