بیتی از یک غزل از دل برخاسته این غزل نه بیت است

 

 

         این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز    قند   است 

 

 

 

 

                             آنچنان مستم  ز  رویت  تن  چو  تنها  می کشم 

 

                             گر که  از  عالم  بگردی  رو  ز  من  ای گل  متاب 

 

 

 

                                      تا  دگر بار                خدا نگهدار                 منصور