بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

           این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش   ز   قند   است 

 

 

 

 

                     شبی  تاریک  و  ره  باریک  و  من  زار 

  

                                                        خــــدایا  رحمتی   رو   شد  به  دیوار 

 

 

 

                                       تا  دگر  بار          خدا  نگهدار                منصور