بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

            این  واژه ی    زیبای    سخن   بیش  ز   قند   است 

 

 

 

 

                  چهره ی  زرد  من  از  درد  تو  دارد  خبری 

 

                                              تا کی این  بیکسی  و  بیخودی و در بدری  ؟ 

 

 

                                            تا  دگر  بار   خدا  نگهدار                 منصور