بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز  قند  است 

                    اگر که  خاک من افتد به دست  فخٌارم 

                                                 کجا ز  عشق  تو  من   دست  بر  دارم 

                                        تا   دگر   سرایش       شاد باشید           منصور