بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش  ز   قند   است 

                                 ای دل  تو  اگر  که  در عذابی   من  بیش 

                                 غم  گر تو  خوری  به من  مده  پیشاپیش 

                                      تا   بیت  دگر  باد   خدای  تو  نگهدار           منصور