این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
تو که کز آن لب خود شهد و شکر می ریزی
دامنت کو که شود مامن و دست آویزی ؟
این غزل پنج بیت گردید و نام آن هم ( صنم تبریزی )
تا دگر بار نوروزی باشید منصور