بیتی بداهه

           این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش   ز   قند   است  

                  ای دل  تو که  بیگانه  ز من  هم که  ز  خویشی 

                                             تا کی  بخورم   از  تو  و    از  یار  تو  نیشی  ؟ 

                                          تا     بار  دگر   خدا  نگهدار              منصور