بیتی از یک غزل

            این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز   قند   است 

                    آن  صورتی که   چو گل   جلوه  می نمود 

                                                       افسوس از این  بود  که  رقیب  می ستود 

                                                تا  دگر  بار       خدا نگهدار                منصور