بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

         این    واژه ی    زیبای    سخن     بیش   ز    قند    است 

              پرده ی  عشق  مرا  گر چه  دریدی   ندریدم 

                                                     پرده ی  مهر  تو را   بر تو   هنوزم  به  امیدم 

                                         بهاری   و   شاد   باشید                  منصور