این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
و تک بیت بداهه ی پست قبل دست مایه ی حکایتی گردید
که ابیاتی از انرا تقدیم حضورتان می نمایم
بلند اختری شد به صورت سیاه
سفیدی گذر کرد و بر او نگاه
بگفتا سیاهی به صورت چه زشت
خدا کی سیاهان برد در بهشت
یکی گفته ی آن سفیدش شنید
بگفتا : که چشمت دلش را ندید ؟
دل او بود به ز صــد پارســا
خــدا کی دهد بهر صورت بها ؟
بسی روی زیبا که دل شد پلید
بسی هم سیه روی و دل ز او سپید
دلی پاک اگر شد به صورت سیاه
به از صورتی خوش نما دل سیاه
نوروز شما عزیزان نیز به زیبایی دلتان بادا منصور
جناب گروسی اشعار شما بسیار جالب بود درود بر شما.