بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

       این    واژه ی     زیبای     سخن     بیش    ز    قند   است 

         دل  ما   از  کرمش   جز  تو    مگر  کرد  طلب ؟

                                                      مطلب  از دل  نبود  آنچه  طلب  کشت ز  لب 

                                    تا  دگر بار         شاد  باشید                  منصور