بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

         این    واژه ی     زیبای    سخن     بیش   ز   قند   است 

             بیا  که  بی تو  بهارم  خزان  و   پاییز است 

                                                        بدون  روی تو   روزم   ز  غصه  لبریز  است 

                                                خدا  نگهدار                       منصور