این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
اگر من جای گل بودم
شبی سرد و زمستانی
و یا کولاک و بارانی
درون لانه ی یک بلبل سر در پر تنها
و یا در خانه ی یک عاشق دلداده ی رسوا
خودم را هست می کردم
دلش سرمست می کردم
اگر من جای گل بودم
برای کودکی تنها
بدون مادر و بابا
یتیمی یکه در دنیا
بدستش پرپر و بویم بکفش پاره اش تا هست میکردم
در آن دستان بی مادر
ز فقر و گشنگی لاغر
دو صد جانم فدای لحظه ای
ز آن شصت می کردم
دلش سرمست می کردم
و یا بر گردن یک کودک تنهای بی بابا
خودم آویز می کردم
چه حلق آویز می کردم
دلش از بوی خود لبریز می کردم
بجای بودن بابا چه گل نا چیز می کردم
اگر منصور بیدل یک گلی باشد
خداوندا چه میگردد ؟
ز الطافت که حتی ذره ای هم کم نمیگردد
خدایا رحمتی فرما
الهی فرصتی فرما
مرا هم رخصتی فرما
گلی باشم
برای شادی و وصل دلی یا بلبلی باشم
برای کودکی حتی دمی شور آوری باشم
خداوندا چه میگردد ؟
که گل هم مرهمی گردد ؟
ز لطفت کم نمی گردد
تا دگر دیدار خدا نگهدار منصور
خیلی زیبابود