این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
هر چه کردم با تو من رمزی ز راز
باز و دل گفتا منم رازی دراز
کس ندیده راز و یا رمزی ز دل
جز که آهی را کشد گاهی ز دل
و آنکه دل را می برد هر دم ز یاد
به که یاد دل کند آن هم زیاد
بار دیگر گر کنم روزی نماز
با سر زلفت کنم راز و نیاز
هر که بشنیده دمی آواز دل
همره دل می کشد آوا ز دل
در زمستان بانگ مستان گر بلند
یا ز مستان دل بشد اندر کمند
یا ز یاران هم دلی پر شور شد
همدلی آوازه ی منصور شد
تا دگر سرایش خدا نگهدار منصور