این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
بوی بهــــــار می دهد مصحف گلـــعذار تو
تشنه ی خواندنش منم گشته چه بیقرار تو
تا مناجاتی در مثنوی خدا نگهدار منصور