با ابیاتی از غزل ( اب و اتش ) به بدرقه ی نوروز برویم

               این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز    قند  است 

               دل  به  کنار می کشد     آن   رخ  گلعذار  تو 

                                                    طعم  بهشت می دهد   سینه ی نو  بهار تو 

              آتش  و  آب  داده ای   بر لب چون عقیق خود 

                                                      تا  بکجا  بدل  کشم    محنت  و  انتظار  تو ؟  

                               هر  روزتان  نوروز  و   دل  زیبای  شما   مدام  بهاری  بادا             منصور